แพม จิดาภา ศรีมาจันทร์ นิสิตชั้นปีที่ 4 สาขาวิชาการออกแบบสถาปัตยกรรม (หลักสูตรนานาชาติ) คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เล่าถึงประสบการณ์ในการเรียนและการส่งงานผ่านระบบออนไลน์ของ INDA ว่า “หลังจากปิดโควิดเราต้องปรับตัวเข้าเรียนในระบบออนไลน์ผ่านโปรแกรม ZOOM เริ่มเรียนรู้การใช้เครื่องมือใหม่ ๆ ส่งงานอาจารย์ ถามถึงเรื่องการเรียนการสอนในเรื่องของความรู้คือเราได้เหมือนกัน แต่สิ่งที่ขาดไปก็คือปฏิสัมพันธ์กับเพื่อน ๆ ในห้องเรียน เราไม่สามารถพูดคุยแลกเปลี่ยนความเห็นกับเพื่อนในห้องเรียนได้ แต่ในส่วนอื่นๆ ก็ไม่ใช่ปัญหาในการเรียนการสอนเท่าไหร่แค่ รู้สึกว่าการเรียนในห้องในสตูดิโอสนุกมากกว่าการเรียนที่บ้าน”
จีจี้ ปัณชญา สอนคม นิสิตชั้นปีที่ 4 สาขาวิชาการออกแบบสถาปัตยกรรม (หลักสูตรนานาชาติ) คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย โปรเจคของจีจี้ ในงานอินดา พาเหรด คือสัมภาษณ์บุคคลถึงสิ่งที่ทำให้เขาคิดถึงบ้านที่เคยอยู่สมัยเด็ก ว่าพวกเขาจำอะไรได้บ้าง แล้วเรามาเชื่อมโยงกับสิ่งที่มีอยู่ในปัจจุบัน เพราะเราเชื่อว่าสิ่งของบางอย่าง สีบางสี กลิ่น วัสดุที่ใช้ในการตกแต่งบ้าน มีผลต่อความทรงจำของคนเรา ให้นึกถึงสมัยเด็ก ๆ เราสามารถประยุกต์ใช้ในการออกแบบบ้านสำหรับลูกค้าที่มีความต้องการทำบ้านใหม่ แต่อยากให้มีบางสิ่งทำให้คิดถึงวันวานในสมัยเด็ก ซึ่งผลจากโปรโจคนี้เราพบว่าห้องที่ทำให้คนรู้สึกถึงความหลังได้มากที่สุดคือห้องครัว โดยมีองค์ประกอบอื่น ๆ เช่น ไม้ และสีในห้องครัวของบ้านเก่า ก็จะให้ความรู้สึกเดิมสมัยยังเป็นเด็ก ในเรื่องการเรียนออนไลน์ จีจี้ มองว่า เป็นช่วงที่ทำให้เราเปลี่ยนมุมมองเรื่องการเรียนการสอนทั้งหมด แต่สิ่งที่เราเรียนรู้ได้ดีที่สุดในช่วงนี้ก็คือโอกาสในการมองธุรกิจแต่ละสาขา ว่าพวกเขามีการปรับตัวอย่างไรบ้าง เพื่อให้ผ่านพ้นช่วงวิฤตเหล่านี้ไปได้ซึ่งจะมีประโยชน์กับเราในอนาคต”
วิช วิชญ์ วิชยสถิต นิสิตชั้นปีที่ 4 สาขาวิชาการออกแบบสถาปัตยกรรม (หลักสูตรนานาชาติ) คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย “สำหรับโปรเจคของผมในงานอินดา พาเหรด ผมดูเรื่องเกี่ยวกับทางเชื่อมที่มีผลต่อความรู้สึกของผู้คน ทางเชื่อมที่ว่านี้เป็นได้ตั้งแต่ทางเชื่อมอาคารไปจนถึงสะพานลอย ซึ่งโปรเจคของผมลงลึกเรื่องการออกแบบสะพานลอยอย่างไรให้คนรู้สึกดีรู้สึกปลอดภัย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการออกแบบทางเดิน พื้น แสงสว่าง และป้ายโฆษณาต่าง ๆ ซึ่งการทำโปรเจคจากที่บ้านต้องยอมรับว่ายากอยู่เหมือนกัน แม้จะทำให้เรารู้สึกว่าเรียนได้เหมือนกันแค่ขาดการมีปฏิสัมพันธ์กับเพื่อน ๆ แต่ในงานสถาปัตย์จำเป็นต้องออกไปดูพื้นที่หาแรงบันดาลใจในการออกแบบ ระบบออนไลน์อาจจะช่วยในเรื่องการทำงานได้สะดวกขึ้น แต่ในแง่ของการหาแรงบันดาลใจแล้ว ผมมองว่าการที่เราได้ออกนอกบ้านมีปฏิสัมพันธ์กับผู้คนเราอาจจะได้สิ่งที่หาไม่ได้ในอินเทอร์เนต”
ดร.สุรพงษ์ เล่าเสริมต่อว่า “การตัดสินใจเปลี่ยนแปลงระบบการเรียนการสอนครั้งนี้ ไม่ใช่แค่ครูอาจารย์ที่ต้องปรับเปลี่ยนในการเตรียมสไลด์การสอนเท่านั้น นิสิตเองก็ต้องเปลี่ยนจากการทำแบบจำลองส่งอาจารย์ มาให้อยู่ในรูปแบบดิจิทัลด้วยเช่นกันและทั้งหมดเปลี่ยนแปลงภายในเวลาไม่ถึงครึ่งเดือนเพื่อที่พวกเราจะเดินหน้าต่อไปได้ หลังจากทดลองใช้งานมาได้ระยะหนึ่งเสียงตอบรับจากอาจารย์เมื่อเทียบระหว่างข้อดีข้อเสียแล้ว เราถือว่ามีข้อดีมากกว่า ที่นำระบบวีอาร์นี้มาใช้ ยกตัวอย่างแรกในเรื่องของการจัดงาน INDA ที่ผ่านมาเราสามารถสร้างพื้นที่เพื่อจัดแสดงผลงานให้กับนิสิตทุกคนได้อย่างเต็มที่ ไม่ว่าจะเป็นผลงานภาพเขียน แบบจำลอง หรือคลิปวิดีโอ ทุกอย่างสามารถทำได้ในพื้นที่จัดแสดงของตัวเอง หลายผลงานก็สามารถทำออกมาในสัดส่วนจริงทำให้อาจารย์และทุกคนเห็นรายละเอียดของผลงานได้ชัดเจนมากขึ้น
ในอนาคตเราคิดว่าจะใช้ระบบวีอาร์ในการสอนต่อไป เพื่อช่วยให้อาจารย์สามารถตรวจผลงานนักศึกษา ได้เสมือนกับเป็นผลงานจริงสามารถพลิกหมุนดูผลงานในมุมต่าง ๆ ได้อย่างละเอียดและให้คำแนะนำแก่นักศึกษากลับไปแก้ไข ก่อนที่จะทำออกมาเป็นโมเดลจริงส่งอาจารย์ ประหยัดค่าใช้จ่าย ลดการสิ้นเปลืองวัสดุ ในการทำโมเดลได้ ในขณะที่การสอนก็มีประโยชน์ในการบรรยายออนไลน์ เราสามารถเชิญวิทยากรต่างประเทศ มาบรรยายนิสิตได้มากขึ้นโดยอาจารย์ไม่ต้องเดินทางมาด้วยตัวเอง เพิ่มทางเลือกในการหาอาจารย์และวิทยากรที่มีชื่อเสียงในวงการระดับโลกได้มากขึ้น
สุดท้ายส่วนตัวผมมองว่าการเปลี่ยนแปลงมาทำงานในรูปแบบดิจิทัลเต็มตัว สามารถสร้างความเปลี่ยนแปลงกับนิสิตได้หลายอย่าง ระบบวีอาร์ช่วยให้พวกเขาสามารถมองเห็นผลงานของตัวเองออกมาเป็นรูปร่างและปรับปรุงแก้ไขได้ตามต้องการในทันที จากปรกติแล้วเวลาเราออกแบบเราใช้ดินสอร่างแต่ละเส้นออกมาเราในมุมมองของเรา แต่พอทำงานในคอมพิวเตอร์จะไม่ใช่เรื่องของการร่างเส้น แต่เป็นการร่างแบบกำหนดจุดต่อจุด เราอาจจะได้เห็นมุมมองใหม่ ๆ ในผลงาน ที่ความคิดของมนุษย์ไปไม่ถึง แต่ในขณะเดียวกันงานที่สร้างด้วยคอมพิวเตอร์บางอย่างก็ทำไม่ได้อย่างมนุษย์ มีข้อดีแตกต่างกัน การที่เรานำระบบวีอาร์เข้ามา อาจจะช่วยให้เราจะเข้าสู่ยุคแห่งการผสมผสานระหว่างงานสถาปัตย์ที่เป็นส่วนผสมลงตัวระหว่างศิลปะและดิจิทัลได้ในที่สุด”
|